Κυριάκος Σ. Κολοβός
“Το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεχίσει να απολαύει πλήρους και ανεμπόδιστης πρόσβασης για οποιοδήποτε σκοπό στα ύδατα μεταξύ των υδάτων τα οποία η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα διεκδικήσει που εφάπτονται στο ανατολικό μέρος της περιοχής της Κυρίαρχης Βάσης Δεκέλειας που ενώνεται με τη θάλασσα (το οποίο μέρος σημειώνεται στο Χάρτη Α με μια περιοχή 16,10 τ.χλμ.) και ύδατα τα οποία η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα διεκδικήσει που εφάπτονται στο δυτικό μέρος της περιοχής της Κυρίαρχης Βάσης Δεκέλειας που ενώνεται με τη θάλασσα (το οποίο σημειώνεται στο Χάρτη Α με μια περιοχή 5,01 τ.χλμ.)” (Σχέδιο Ανάν 5-Θεμελιώδης Συμφωνία).
Ο κατέχων στοιχειωδώς το Διεθνές Δίκαιο και δη το Δίκαιο της Θάλασσας (ΔτΘ) αντιλαμβάνεται το τι θα σήμαινε η εφαρμογή της πιο πάνω αναφοράς, στην περίπτωση της Κύπρου, με τα σημερινά δεδομένα. Μπορεί η επιφάνεια, των συνολικά 21 τ. χλμ., να φαντάζει ελάχιστη, μπροστά στην επιφάνεια των νερών που περιτριγυρίζουν την Κύπρο, αλλά θα ήταν μια ισχυρή δέσμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας ή του όποιου μορφώματος προς το Ηνωμένο Βασίλειο.
Όπως κάθε άρθρο μιας προτεινόμενης συνταγματικής συνθήκης, έτσι και η συγκεκριμένη πρόνοια, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται επιφανειακά, αλλά εις βάθος, προσμετρώντας όλες τις παραμέτρους, τωρινές ή μελλοντικές. Η αγγλική διπλωματία προέβλεψε ώστε οι βάσεις να έχουν τη δική τους ακτογραμμή και χωρικά ύδατα, να διεκδικούν υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Το κυρωμένο από το 1982, από 161 κράτη μέχρι σήμερα, επί συνόλω 193 διεθνώς αναγνωρισμένων από τον ΟΗΕ, ΔτΘ προνοεί όπως: «Ως υφαλοκρηπίδα ορίζεται κατά βάση ο βυθός της θάλασσας εντός ακτίνας 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή… Στην πράξη εφ’ όσον η υφαλοκρηπίδα εκτείνεται ως τα 200 ν.μ., τα υπερκείμενα ύδατα θα ανήκουν στην ΑΟΖ του παρακτίου κράτους».
Η Κύπρος έχοντας καταλήξει σε συμφωνία με την Αίγυπτο αρχικά, το Λίβανο στη συνέχεια και εσχάτως με το Ισραήλ οριοθέτησε, όπως δικαιούται άλλωστε, τη δική της ΑΟΖ, στο νοτιοανατολικό της μέρος. Η οριοθέτηση στηρίχτηκε στην ακτογραμμή κάθε συμβαλλόμενου κράτους, σύμφωνα με την αρχή της «Μέσης Γραμμής», ασχέτως μεγέθους της κάθε χώρας, πληθυσμιακής ή ηπειρωτικής κάλυψης. Μια σημαντική παρατήρηση είναι ότι το Ισραήλ μη έχοντας υπογράψει τη Σύμβαση για το ΔτΘ κατέληξε σε διμερή συμφωνία με την ΚΔ. Ανάλογη κίνηση έκανε στο παρελθόν η Τουρκία, παρόλο που δεν έχει υπογράψει ακόμη τη σχετική σύμβαση, εφαρμόζοντας μέρος της σύμβασης, στον Εύξεινο Πόντο, με την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Είναι προφανές ότι Ισραήλ και Τουρκία δεν εντάσσονται στον όμιλο των κρατών κοινωνών του ΔτΘ για τους δικούς του λόγους. Αυτό που δεν γίνεται κατανοητό είναι γιατί η Ελλάδα δεν έχει συνομολογήσει αντίστοιχες συμφωνίες με την ΚΔ, την Αίγυπτο ή από κοινού των τριών. Χαρακτηριστική η μαρτυρία Ρολάνδη, Υπουργού Εμπορίου επί Κληρίδη, σε τηλεοπτική εκπομπή, ότι η ίδια η ΚΔ εξέφρασε την προθυμία να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με την Ελλάδα, «χαρίζοντας» μάλιστα στην ελλαδική πλευρά αριθμό ναυτικών μιλίων προκειμένου αυτή η συμφωνία να έφτανε σε αίσιο τέλος. Από τότε έχουν παρέλθει 9 χρόνια και το θέμα είναι στάσιμο, με την Τουρκία να εντείνει της προσπάθειές της για δημιουργία τετελεσμένων.
Αν είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει την ελληνική εξωτερική πολιτική και στο τέλος της ημέρας να τη διδάξει είναι η μεθοδικότητα της αγγλικής διπλωματίας. Πόσο πιο ξεκάθαρη θα μπορούσε να ήταν μια δήλωση από την «Ενωμένη ΚΔ», εμφιλοχωρούσα στη θεμελιώδη Συμφωνία του Σχεδίου Ανάν 5; «Η Κύπρος δεν θα απαιτήσει, ως μέρος των χωρικών υδάτων της, ύδατα μεταξύ των γραμμών οι οποίες περιγράφονται στην έκθεση που αναφέρεται στο Πρόσθετο Πρωτόκολλο αυτής της Συνθήκης…». Το καλύτερο αντιστάθμισμα σ’ ένα σχέδιο που όχι μόνο δεν πέρασε, αλλά στο σημείο αυτό ξεπεράστηκε απ’ τα ίδια τα γεγονότα, θα ήταν η υπογραφή μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και ει δυνατόν της Αιγύπτου σχετικής συμφωνίας καθορισμού της ελλαδικής ΑΟΖ. Όσο το θέμα μένει στα αζήτητα κινδυνεύει να μετεξελιχθεί σ’ ένα απ’ τα γνωστά ανέκδοτα: Ο Τούρκος, ο Άγγλος, ο Έλληνας και η ΑΟΖ. Μόνο που η κατάληξη δεν θα ‘ναι αίσια για τον Έλληνα όπως στ’ ανέκδοτα.
Κυριάκος Σ. Κολοβός
************************************************************
Σχόλιo : από Παύλος Γ. Φωτίου στις Τρί, 04/10/2011 – 20:55.
Με έκπληξη διαβάζω στο άρθρο του κ. Κυριάκου Σ. Κολοβού:
1.Ότι η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982, για το διεθνές δίκαιο θαλάσσης, ορίζει σε κάποια πρόνοιά της:«Ως υφαλοκρηπίδα ορίζεται κατά βάση ο βυθός της θάλασσας εντός ακτίνας 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή… Στην πράξη εφ’ όσον η υφαλοκρηπίδα εκτείνεται ως τα 200 ν.μ., τα υπερκείμενα ύδατα θα ανήκουν στην ΑΟΖ του παρακτίου κράτους».
>>>>>Τέτοια διάταξη όμως δεν υπάρχει πουθενά στην Σύμβαση. Και εάν, που είναι και το πιθανότερο, η όλη διατύπωση να είναι άποψη ή συμπέρασμα του κ. Κολοβού, ερμηνεύοντας τις σχετικές διατάξεις της Συμβάσεως, το δεύτερο εδάφιο της δεν μπορεί να σταθεί, αφού το δίκαιο θαλάσσης θέλει τις δύο αυτές θαλάσσιες ζώνες διακριτές και έτσι έχει αποφανθεί και το ΔΔΧ. Εκτός εάν ο κ. Κολοβός θέλει να διαβάσουμε την παράγραφο συνολικά ως απόψεις του, οπότε δεν θα έπρεπε να βάλει τα εισαγωγικά και παράλληλα θα έπρεπε να μας διευκρινίσει πως, για να ισχύει η άποψή του, θα πρέπει η ΑΟΖ να οριοθετηθεί συγχρόνως με την Υφαλοκρηπίδα, δηλαδή τα Κράτη όταν συμφωνήσουν μεταξύ τους να διατυπώσουν στην διακρατική τους Συμφωνία ότι αποφασίζουν «οριοθέτηση μιας θαλάσσιας ενιαίας ζώνης» (single maritime boundary delimitation), διατύπωση που χρησιμοποιείται στην διεθνή πρακτική.
2.”….Χαρακτηριστική η μαρτυρία Ρολάνδη, Υπουργού Εμπορίου επί Κληρίδη, σε τηλεοπτική εκπομπή, ότι η ίδια η ΚΔ εξέφρασε την προθυμία να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με την Ελλάδα, «χαρίζοντας» μάλιστα στην ελλαδική πλευρά αριθμό ναυτικών μιλίων προκειμένου αυτή η συμφωνία να έφτανε σε αίσιο τέλος.
>>>>> Που το άκουσε ή το διάβασε αυτό το εξωφρενικό ο κ. Κολοβός;;;
Άλλα είπε ο κ. Ρολάνδης σε συνεντεύξεις του. Ότι η ελληνική πλευρά ζήτησε να μην φτάσει η οριοθέτηση της ΑΟΖ Κύπρου με την Αίγυπτο ακριβώς στις συντεταγμένες που θα άγγιζαν την ελληνική ΑΟΖ του Καστελόριζου-Κρήτης, γιατί έτσι θα έπρεπε να συμμετάσχει και η Ελλάδα προκειμένου να χαραχθεί το τριεθνές όριο. Και είπε πως αυτό ήταν πολιτική απόφαση της ελληνικής κυβερνήσεως. Επίσης πουθενά δεν έχει πει ο κ. Ρολάνδης – και άλλωστε μια τέτοια άποψη δεν αντέχει σε καμία λογική ή κριτική – πως η Κύπρος (και φυσικά με την συμφωνία της Αιγύπτου, γιατί πως αλλιώς θα γινόταν;;), «χάρισαν» στην Ελλάδα «αριθμό ναυτικών μιλίων προκειμένου αυτή η συμφωνία να έφτανε σε αίσιο τέλος». Αν από την άλλη πλευρά η διατύπωση αυτή αποτελεί άποψη-γνώμη του κ. Κολοβού, ευνόητο είναι πως δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός!!!
Τέλος στην τελευταία παράγραφο του άρθρου του, ο κ. Κολοβός νομίζω πως δολιχοδρομεί σε σκέψεις και καταλήγει μνημονεύοντας κάποιο ανέκδοτο. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω ούτε την δολιχοδρομία των σκέψεών του αυτών και τι θέλει να πει, αλλά ούτε και την παραπομπή του στο ανέκδοτο. Θα μπορούσε κάποιος αναγνώστης ή συσχολιαστής να βοηθήσει, εκτός εάν ο ίδιος ο κ. Κολοβός διαβάσει αυτό το σχόλιο και μου κάνει αυτήν την τιμή.
Παύλος Γ. Φωτίου
1.Ότι η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982, για το διεθνές δίκαιο θαλάσσης, ορίζει σε κάποια πρόνοιά της:«Ως υφαλοκρηπίδα ορίζεται κατά βάση ο βυθός της θάλασσας εντός ακτίνας 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή… Στην πράξη εφ’ όσον η υφαλοκρηπίδα εκτείνεται ως τα 200 ν.μ., τα υπερκείμενα ύδατα θα ανήκουν στην ΑΟΖ του παρακτίου κράτους».
>>>>>Τέτοια διάταξη όμως δεν υπάρχει πουθενά στην Σύμβαση. Και εάν, που είναι και το πιθανότερο, η όλη διατύπωση να είναι άποψη ή συμπέρασμα του κ. Κολοβού, ερμηνεύοντας τις σχετικές διατάξεις της Συμβάσεως, το δεύτερο εδάφιο της δεν μπορεί να σταθεί, αφού το δίκαιο θαλάσσης θέλει τις δύο αυτές θαλάσσιες ζώνες διακριτές και έτσι έχει αποφανθεί και το ΔΔΧ. Εκτός εάν ο κ. Κολοβός θέλει να διαβάσουμε την παράγραφο συνολικά ως απόψεις του, οπότε δεν θα έπρεπε να βάλει τα εισαγωγικά και παράλληλα θα έπρεπε να μας διευκρινίσει πως, για να ισχύει η άποψή του, θα πρέπει η ΑΟΖ να οριοθετηθεί συγχρόνως με την Υφαλοκρηπίδα, δηλαδή τα Κράτη όταν συμφωνήσουν μεταξύ τους να διατυπώσουν στην διακρατική τους Συμφωνία ότι αποφασίζουν «οριοθέτηση μιας θαλάσσιας ενιαίας ζώνης» (single maritime boundary delimitation), διατύπωση που χρησιμοποιείται στην διεθνή πρακτική.
2.”….Χαρακτηριστική η μαρτυρία Ρολάνδη, Υπουργού Εμπορίου επί Κληρίδη, σε τηλεοπτική εκπομπή, ότι η ίδια η ΚΔ εξέφρασε την προθυμία να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με την Ελλάδα, «χαρίζοντας» μάλιστα στην ελλαδική πλευρά αριθμό ναυτικών μιλίων προκειμένου αυτή η συμφωνία να έφτανε σε αίσιο τέλος.
>>>>> Που το άκουσε ή το διάβασε αυτό το εξωφρενικό ο κ. Κολοβός;;;
Άλλα είπε ο κ. Ρολάνδης σε συνεντεύξεις του. Ότι η ελληνική πλευρά ζήτησε να μην φτάσει η οριοθέτηση της ΑΟΖ Κύπρου με την Αίγυπτο ακριβώς στις συντεταγμένες που θα άγγιζαν την ελληνική ΑΟΖ του Καστελόριζου-Κρήτης, γιατί έτσι θα έπρεπε να συμμετάσχει και η Ελλάδα προκειμένου να χαραχθεί το τριεθνές όριο. Και είπε πως αυτό ήταν πολιτική απόφαση της ελληνικής κυβερνήσεως. Επίσης πουθενά δεν έχει πει ο κ. Ρολάνδης – και άλλωστε μια τέτοια άποψη δεν αντέχει σε καμία λογική ή κριτική – πως η Κύπρος (και φυσικά με την συμφωνία της Αιγύπτου, γιατί πως αλλιώς θα γινόταν;;), «χάρισαν» στην Ελλάδα «αριθμό ναυτικών μιλίων προκειμένου αυτή η συμφωνία να έφτανε σε αίσιο τέλος». Αν από την άλλη πλευρά η διατύπωση αυτή αποτελεί άποψη-γνώμη του κ. Κολοβού, ευνόητο είναι πως δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός!!!
Τέλος στην τελευταία παράγραφο του άρθρου του, ο κ. Κολοβός νομίζω πως δολιχοδρομεί σε σκέψεις και καταλήγει μνημονεύοντας κάποιο ανέκδοτο. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω ούτε την δολιχοδρομία των σκέψεών του αυτών και τι θέλει να πει, αλλά ούτε και την παραπομπή του στο ανέκδοτο. Θα μπορούσε κάποιος αναγνώστης ή συσχολιαστής να βοηθήσει, εκτός εάν ο ίδιος ο κ. Κολοβός διαβάσει αυτό το σχόλιο και μου κάνει αυτήν την τιμή.
Παύλος Γ. Φωτίου
antibaro gr
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments:
Post a Comment
Only News