Η Ευρώπη του μέλλοντος - η ιδέα ενός έθνους για την δική του ελευθερία πρέπει απλώς να εναρμονιστεί με τα σημερινά δεδομένα...

Joseph Goebbels

Joseph Goebbels: Η Ευρώπη του μέλλοντος

Σε έναν λόγο του προς τσέχους διανοούμενους και δημοσιογράφους ο Υπουργός Προπαγάνδας του Ράιχ αναφέρθηκε σε αδρές γραμμές στο όραμά του για την “Ευρώπη του μέλλοντος”.

[…] Τη στιγμή που η βρετανική ισχύς κατερρέει, έχουμε την ευκαιρία να αναδιοργανώσουμε την Ευρώπη με βάση τις αρχές που αντιστοιχούν στις κοινωνικές, οικονομικές και τεχνικές ευκαιρίες του 20ού αιώνα.

Περίπου εκατό χρόνια πριν το γερμανικό μας Ράιχ βρέθηκε σε μια παρόμοια διεργασία. Εκείνη την εποχή ήταν κατατετμημένο σε πολλά μεγάλα και μικρά κομμάτια, όπως είναι η Ευρώπη σήμερα. Αυτό το μπέρδεμα μικρών κρατών ήταν ανεκτό όσο οι τεχνικές δυνατότητες, ειδικά των επικοινωνιών, δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένες, ώστε να ταξιδεύουμε σύντομα από την μία μικρή χώρα στην άλλη. Αλλά η ανακάλυψη της ισχύος του ατμού κατέστησε μη αποδεκτές τις παλαιότερες συνθήκες[…]

Εκείνη την εποχή, επίσης, υπήρχαν στοιχεία στο Ράιχ που αναζητούσαν την θεραπεία αυτής της κατάστασης των πραγμάτων μέσω διαπραγματεύσεων. Τέτοια στοιχεία απορρίφθηκαν από τις ιστορικές εξελίξεις, με έναν τρόπο που δεν είναι τόσο σπάνιος. Η Ιστορία γενικώς ενεργεί με σκληρότερους νόμους από εκείνους που ισχύουν γύρω από ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων. Ίσως θυμάστε τα λόγια που χρησιμοποίησε ο Μπίσμαρκ τότε, που η γερμανική ενοποίηση δεν θα ερχόταν με λόγους και αποφάσεις, αλλά ότι θα σφυρηλατείτο με αίμα και ατσάλι. Τότε, η θέση αυτή συνάντησε πολλές επικρίσεις, αλλά η Ιστορία την επιβεβαίωσε στην συνέχεια: η ενότητα του Ράιχ πράγματι σφυρηλατήθηκε στο πεδίο της μάχης. Στην διάρκεια αυτής της διεργασίας πολλές ιδιομορφίες των επιμέρους κρατών, προκαταλήψεων, περιορισμών και ενοριακών ιδεών σαρώθηκαν και εξαφανίστηκαν. Έπρεπε να τις υπερβούμε, αλλιώς το Ράιχ δεν θα ήταν σε θέση να ενοποιηθεί, και να εισέλθει στην μεγάλη σύγκρουση με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Καταφέραμε να επιτύχουμε την πολιτική ενότητα, επειδή εκείνη την εποχή διαλύσαμε τα εμπόδια που έφραζαν τον δρόμο μας. […]

Σήμερα, ο σιδηρόδρομος δεν είναι πλέον το πιο σύγχρονο μέσον μεταφοράς: τον διαδέχθηκε το αεροπλάνο. Μια απόσταση για την οποία παλιότερα χρειαζόμασταν δώδεκα ώρες να την καλύψουμε με τρένο, σήμερα, με ένα σύγχρονο αεροσκάφος, μπορούμε να την καλύψουμε σε μία με μιάμιση ώρα. Η τεχνολογία έχει φέρει όχι μόνον φυλές αλλά και ολόκληρους λαούς πιο κοντά από όσο μπορούσαν ποτέ να φανταστούν οι παλαιότεροι. Ενώ παλαιότερα χρειάζονταν 24 ώρες για να μιλήσει κανείς από το Βερολίνο στην Πράγα έμμεσα μέσω του τύπου, σήμερα δεν που παίρνει ούτε ένα λεπτό παραπάνω. Όταν μιλώ σε αυτό το μικρόφωνο, μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να ακουστεί ταυτοχρόνως στην Πράγα, στην Σλοβακία, στην Βαρσοβία, στις Βρυξέλλες και στην Χάγη. Ενώ κάποτε χρειαζόμουν δώδεκα ώρες για να ταξιδέψω ως την Πράγα με τρένο, σήμερα μπορώ να φτάσω σε μία ώρα με το αεροπλάνο. Με άλλα λόγια, στη διάρκεια ενός αιώνα η τεχνολογία έφερε ακόμη πιο κοντά τους λαούς. Ασφαλώς, δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα τεχνολογικά μέσα εμφανίστηκαν σε αυτήν την συγκεκριμένη στιγμή. Γιατί, σήμερα υπάρχουν στην Ευρώπη πολύ περισσότεροι λαοί στην Ευρώπη απ’ ότι στο παρελθόν, και ο αριθμός τους έχει δημιουργήσει προβλήματα στην ευρωπαϊκή κοινωνία – προβλήματα όσο αφορά τα αποθέματα τροφίμων και την οικονομική πολιτική, καθώς και στην χρηματοοικονομία και την άμυνα. Όπως είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται αυτά τα τεχνολογικά επιτεύγματα, έτσι και οι ήπειροι προσεγγίζουν αναγκαστικά η μια την άλλη. Εντωμεταξύ, οι ευρωπαϊκοί λαοί συνειδητοποιούν όλο και σαφέστερα ότι πολλά από τα προβλήματα μεταξύ μας είναι απλώς οικογενειακές διαμάχες, σε σύγκριση με τα μεγάλα προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν σήμερα με συνεννόηση ηπείρων.

Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι όπως σήμερα χαμογελάμε όταν αναλογιζόμαστε τις παλαιούς συνοικιακούς καβγάδες που κρατούσαν διαιρεμένο τον γερμανικό λαό στις δεκαετίες του 1840 και του 1859 του περασμένου [19ου] αιώνα, έτσι και σε πενήντα χρόνια από σήμερα, οι μέλλουσες γενιές θα διασκεδάζουν εξίσου με τις πολιτικές διαφωνίες που επικρατούν σήμερα στην Ευρώπη. Οι “δραματικές εθνικές συγκρούσεις” των πολλών μικρών ευρωπαϊκών θα φαντάζουν στα μάτια τους ως ενδο-οικογενειακοί καβγάδες. Είμαι πεπεισμένος ότι σε πενήντα χρόνια οι άνθρωποι δεν θα σκέφτονται με όρους κρατών — πολλά από τα σημερινά προβλήματα θα έχουν σβήσει στην σκιά, και δεν θα έχουν απομείνει πολλά από αυτά. Σε εκείνες τις μέρες οι άνθρωποι θα σκέφτονται με όρους ηπείρων, και ο ευρωπαϊκός νους θα είναι γεμάτος και θα είναι συνεπαρμένο με αρκετά διαφορετικά, ίσως μεγαλύτερα προβλήματα.

Κατά κανέναν τρόπο δεν πρέπει να σκεφτείτε πως, όταν εμείς οι Γερμανοί φέρνουμε μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη, το κάνουμε με στόχο την κατάπνιξη των επιμέρους λαών.. Η άποψή μου είναι ότι η ιδέα ενός έθνους για την δική του ελευθερία πρέπει απλώς να εναρμονιστεί με τα σημερινά δεδομένα και να συνδεθεί με τα απλά ζητήματα αποτελεσματικότητας και προθέσεων. Ακριβώς όπως κανένα μέλος οικογένειας δεν έχει το δικαίωμα να ενοχλεί την ειρήνη της για τους δικούς του ιδιοτελείς λόγους, έτσι και σε κανένα μεμονωμένο ευρωπαϊκό έθνος δεν μπορεί να επιτραπεί μακροπρόθεσμα να σταθεί εμπόδιο στην μεγάλη διεργασία της αναδιοργάνωσης της ευρωπαϊκής οικογένειας..

Ποτέ δεν υπήρξε πρόθεσή μας να επιβάλουμε διά της βίας αυτήν την νέα τάξη ή αναδιοργάνωση της Ευρώπης. Αν εμείς, με τη οπτική γωνία της Μεγάλης Γερμανίας δεν έχουμε κανένα ενδιαφέρον να ισοπεδώσουμε τις οικονομικές, πολιτισμικές ή κοινωνικές ιδιαιτερότητες, ας πούμε των Βαυαρών ή των Σαξόνων, εξίσου δεν είναι του ενδιαφέροντός μας να ισοπεδώσουμε την οικονομική, κοινωνική ή πολιτισμική ιδιοπροσωπεία, ας πούμε των Τσέχων. Πρέπει, όμως, να δημιουργηθεί μια σαφής βάση για την αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των δύο εθνών μας. Πρέπει να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλο είτε ως φίλοι είτε ως εχθροί. Και νομίζω ότι γνωρίζετε αρκετά καλά και από πρώτο χέρι ότι οι Γερμανοί μπορούν να είναι τρομεροί εχθροί, αλλά και καλοί φίλοι. Απλώνουμε το χέρι μας σε φίλους και συνεργαζόμαστε μαζί τους με πραγματικό πνεύμα ειλικρίνειας, ενώ μπορούμε εξίσου να πολεμήσουμε έναν εχθρό μέχρι να την τελική καταστροφή του.

Οι λαοί που έχουν προσαρμοστεί ή θα προσαρμοστούν σε αυτήν την αναδιοργάνωση πρέπει να αναρωτηθούν αν το κάνουν με ειλικρινή καλή διάθεση ή αν το κάνουν διατηρώντας τις εσωτερικές αντιστάσεις τους. Ό,τι και να κάνουν δεν θα αλλάξουν τα γεγονότα. Μπορούν να θεωρήσουν δεδομένο ότι μόλις η Αγγλία ηττηθεί, οι δυνάμεις του Άξονα, δεν θα επιτρέψουν καμία αλλαγή στον συσχετισμό ισχύος και στην πολιτική κατάσταση μιας Ευρώπης αναδιοργανωμένης σύμφωνα με τις μεγάλες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές ιδέες. Αν η Βρετανία δεν μπορεί να κάνει τίποτε γι’αυτό, ασφαλώς ούτε οι Τσέχοι μπορούν. Αν έχετε μάθει κάτι από την πρόσφατη Ιστορία, θα γνωρίζετε ότι τίποτε δεν μπορεί ή δεν θα αλλάξει στον συσχετισμό δυνάμεων και στην πολιτική κατάσταση, όπως ισχύουν σήμερα.

Επίσης, κύριοι – και μιλώ τώρα αρκετά ρεαλιστικά, χωρίς καμία επίκληση στο συναίσθημα – δεν κάνει καμιά διαφορά είτε εγκρίνετε είτε δεν εγκρίνετε αυτήν την κατάσταση των πραγμάτων. Είτε την καλωσορίζετε από καρδιάς είτε όχι, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε για ν’αλλάξετε τα δεδομένα. Τώρα, η γνώμη μου είναι, όταν δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε για ν’ αλλάξετε την κατάσταση των πραγμάτων, και πρέπει να ανεχτείτε τα μειονεκτήματα που ούτως ή άλλως θα παρουσιαστούν, θα ήταν ανόητο να μη προσπαθήσετε να επωφεληθείτε και από τα προτερήματα που σας προσφέρει. Εφόσον έχετε γίνει ούτως ή άλλως μέρος του Ράιχ, δεν βλέπω γιατί ο τσεχικός λαός να υιοθετήσει μια στάση εσωτερικής απόρριψης του Ράιχ αντί να χειροκροτήσει τα προνόμια που αυτό έχει να του προσφέρει[…]

Κύριοι, έχετε δει κάτι από το Ράιχ, και επί σκοπώ σας επέτρεψα να κάνετε αυτό το ταξίδι, προτού απευθυνθώ σ’ εσάς. Είδατε το Ράιχ σε καιρό πολέμου, και έχετε σχηματίσει μια ιδέα για το τι μπορεί να είναι σε καιρό ειρήνης. Το μεγάλο έθνος μας με τον μεγάλο πληθυσμό του, μαζί με την Ιταλία, θα αναλάβουν πρακτικά την ηγεσία της Ευρώπης. Υπάρχουν δυο τρόποι για να γίνει αυτό. Αυτό που σημαίνει για εσάς είναι ότι είσαστε ήδη μέλη του μεγάλου Ράιχ, που ετοιμάζεται να αναδιοργανώσει την Ευρώπη, διαλύοντας τα εμπόδια που κρατούν χωρισμένους τους λαούς της Ευρώπης και να κάνει ευκολότερη την προσέγγιση των λαών. Η Γερμανία σκοπεύει να θέσει τέλος σε μια κατάσταση, η οποία σαφώς δεν μπορεί να ικανοποιεί για πολύ την ανθρωπότητα. Επιτελούμε εδώ ένα έργο αναμόρφωσης, που είμαι πεπεισμένος ότι μια μέρα θα καταγραφεί με μεγάλα γράμματα στο βιβλίο της Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Μπορείτε να διανοηθείτε τι πραγματικά θα κάνει το Ράιχ την επαύριο του πολέμου; […]

EL Etos UT News

Tuesday, November 29, 2011