Επιβάλλεται όσο ποτέ η στήριξη της Κυβέρνησης!

Του ΠΑΝΑΓ. ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗ, 

Ομοτ. Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών

(proinoslogos.gr)  

*   Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι, χωρίς ευρεία λαϊκή συναίνεση, καμιά κυβέρνηση δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να βγάλει τον τόπο από την κρίση. Αυτό το αυτονόητο, οφείλει, πρωτίστως, να το κατανοήσει η νυν κυβέρνηση εθνικής ενότητος ή ευθύνης και είναι δική της η ευθύνη να βρει τον τρόπο που θα το πετύχει. Αν δεν τα καταφέρει είναι καταδικασμένη να αποτύχει παρά τις όποιες άοκνες και φιλότιμες προσπάθειές της.

Όσο το καζάνι της οργής συνεχίζει να βράζει χωρίς καμία εκτόνωση, όσο η κοινωνική αδικία συνεχίζει να υφίσταται, όσο τα βάρη πέφτουν στις πλάτες των μισθωτών και των συνταξιούχων, όσο δεν αναζητούνται τα κλεμμένα και δεν διώκονται, με χειροπιαστά έργα, όλοι όσοι καταχράστηκαν, λεηλάτησαν τα χρήματα του δημοσίου και πλούτισαν εις βάρος του ας μην περιμένει η κυβέρνηση να επιτύχει αυτή την τόσο αναγκαία σήμερα, παρά ποτέ, ευρεία, κοινωνική συναίνεση. Έτσι, αυτό το πλήθος των αγανακτισμένων πολιτών, αφήνεται έρμαιο θήραμα προς εκμετάλλευση στα χέρια αυτών των δημαγωγών πολιτικών που ανεύθυνα δηλώνουν από το βήμα της Βουλής ότι ο αγώνας εναντίον της κυβέρνησης θα είναι σκληρός και θα διεξάγεται τόσο μέσα στη Βουλή όσο και στο πεζοδρόμιο... με την ίδια ένταση δίπλα στον δοκιμαζόμενο και χειμαζόμενο ελληνικό λαό.
Με τα μέτρα που επίκειται να ληφθούν, η δυσαρέσκεια θα αυξηθεί γεωμετρικά με άμεση συνέπεια τις απεργίες, τις καταλήψεις, τις διαμαρτυρίες στους δρόμους της Αθήνας, το ξήλωμα πεζοδρομίων και τη λεηλασία των καταστημάτων του κέντρου, την προκλητική αυθάδεια των καπεταναίων του συνδικαλισμού, την αύξηση της ανασφάλειας των πολιτών κ.α.π., κάτω από την κάλυψη, άμεση ή έμμεση, ανεύθυνων πολιτικών δυνάμεων, αυτοπροσδιοριζομένων ως «προοδευτικών» που πρώτο τους μέλημα είναι η δημιουργία χάους και αναρχίας και μέσα απ’ αυτά η αναρρίχησή τους στην εξουσία.
Αυτά η κυβέρνηση οφείλει να τα συνειδητοποιήσει και να προβεί σε σειρά προληπτικών μέτρων πριν είναι πολύ αργά, όχι τόσο γι’ αυτήν αλλά για τον τόπο, που ενώ η φύση τον προίκισε με ό,τι χρειάζεται για να ευημερεί, η ανικανότητα των πολιτικών μας, μετά την μεταπολίτευση, τον οδήγησε στη μιζέρια, τη φτώχεια και την πείνα που επέρχεται σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα. Οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης πρέπει να στηρίξουν χωρίς επιφυλάξεις τον κ. Σαμαρά που επωμίσθηκε το βάρος των ευθυνών του Πρωθυπουργού της χώρας σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία, προτάσσοντας το συμφέρον της και να αποστασιοποιηθούν από τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες (ήταν υπεύθυνη στάση το άδειασμα, και δη δημοσία, του υπουργού οικονομικών; Είναι δείγμα ομοψυχίας οι δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ ότι θα ασκούν κριτική στην κυβέρνηση εθνικής ενότητος της οποίας είναι, εκ των πραγμάτων, αναπόσπαστο τμήμα;), οι οποίες αποδυναμώνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών προς την κυβέρνηση και υποβαθμίζουν την αίσθηση συνοχής και κάποιας σχετικής ασφάλειας που ήθελε να τρέφει προς αυτήν.
Αν αυτή η πολυπόθητη συναίνεση τραυματίζεται κάθε τρεις και λίγο στους κόλπους της κυβερνητικής τρόικας, τότε πως τολμούν ν’ απευθύνονται στον ελληνικό λαό και να του ζητούν ομοψυχία, στήριξη και υποβολή του σε ακόμα χειρότερες και δυσβάστακτες θυσίες; Έχουν επαφή με την πραγματικότητα; Πώς περιμένουν να τους ακολουθήσει ο ελληνικός λαός όταν οι ίδιοι δεν κάνουν ανάλογες θυσίες;
Ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έστω και αργά κατά τινος, αποποιήθηκε του μισθού του. Γιατί να μην τον μιμηθεί ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο περιοριζόμενο στις αποδοχές του απλού βουλευτή; Δεν γνωρίζουν το φιλότιμο του Έλληνα; Αλλιώς, τον προκαλούν, τον αγανακτούν και, δυστυχώς, τον τοποθετούν απέναντί τους διαδηλώνοντας στους δρόμους και στις πλατείες χειραγωγούμενος από λαοπλάνους πολιτικούς που αντιστρατεύονται το έργο της Κυβέρνησης για παραμονή στο ευρώ και την ευρωζώνη.
Είναι έτοιμη η κυβέρνηση ν’ αντιμετωπίσει αυτού του είδους αναταραχές; Οψόμεθα... και ευχόμεθα ναι, να είναι. Γιατί όμως να επεμβαίνει θεραπευτικά και να μην προλαβαίνει τις δυσάρεστες, για όλους, εξελίξεις με δύο τρία απλά μέτρα, αλλά ευρύτατης αποδοχής όπως π.χ.: 1. Άμεση στροφή αναζήτησης χρημάτων στις τσέπες των φοροφυγάδων και φοροκλεπτών αλλά και όλων όσων πλούτισαν εις βάρος του δημόσιου ταμείου; Να σταματήσει επιτέλους το κυνηγητό των μισθωτών και των συνταξιούχων. Δεν αρκεί να το λένε και να το δηλώνουν σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους. Πρέπει και να το εφαρμόσουν με άμεσες και συνοπτικές διαδικασίες με χειροπιαστά αποτελέσματα (χρειάστηκαν 10 ολόκληρα χρόνια!!! για να οδηγηθεί ο Άκης... στη φυλακή, όταν και οι κότες κακάριζαν «πού τα βρήκε τόσα λεφτά ο κ. Τσοχατζόπουλος;»). 2. Ενίσχυση της δικαιοσύνης και των υπηρεσιών οικονομικού ελέγχου 3. Άμεση απόσπαση των χιλιάδων αστυνομικών (περισσότεροι από 5.000, ανέφερε ο κ. Δένδιας) σε θέσεις προστασίας του πολίτη, ώστε να νιώσει κάποιο αίσθημα ασφάλειας. 4. Ν’ αποποιηθούν του μισθού τους όλοι οι υπουργοί και να δώσουν έτσι ένα χτυπητό παράδειγμα στον ελληνικό λαό για περαιτέρω θυσίες. 5. Να καταργήσουν, άμεσα, όλα τα σκανδαλώδη προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής και να τους εξισώσουν με τους δημοσίους υπαλλήλους αντιστοίχων κλάδων. Δεν νοείται υπάλληλοι με απολυτήριο δημοτικού να έχουν αποδοχές μεγαλύτερες εκείνων του επίκουρου καθηγητή ΑΕΙ. Αυτό είναι αίσχος, είναι πρόκληση, είναι ντροπή. Ο Ναός της Δημοκρατίας ευτελίζεται από τους ίδιους τους λειτουργούς του. Πώς να τους πιστέψει ο κόσμος, όταν μέσα στην ίδια τη Βουλή καταστρατηγούνται οι αρχές της ισονομίας, της ίσης μεταχείρισης, της αξιοκρατίας και της δικαιοσύνης; Δεν το καταλαβαίνουν; Όλα τα ανωτέρω μέτρα είναι ανέξοδα και θα εκτόνωναν σε μεγάλο βαθμό το αίσθημα οργής και αγανάκτησης της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. 6. Να καταργήσουν αμέσως όλα τα προνόμια των βουλευτών και τις σκανδαλώδεις πρόσθετες αμοιβές τους υπό μορφή αποζημιώσεων, επιδομάτων κ.α.π. Τίποτα δεν τους θυμίζει η συμπεριφορά του Καποδίστρια; Τι σόι δημόσιοι άνδρες θέλουν να είναι αφού και σ’ αυτή την ώρα της βαθειάς κρίσης αποφεύγουν, συστηματικά, να βάλουν το χέρι και στη δική τους τσέπη; Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτογελοιοποιούνται όταν αρκούνται μόνον στο να υποδεικνύουν στους άλλους τις θυσίες που πρέπει να κάνουν για να σωθεί ο τόπος;
Σε παλαιότερο άρθρο μας με τίτλο «η κοινωνική έκρηξη είναι θέμα χρόνου» (1-2 Μαΐου 2010) καταλήγαμε: «...Η οργή του λαού εναντίον των υπευθύνων της κρίσης, βράζει μέσα σ’ ένα καζάνι ερμητικά κλεισμένο και όσο η κυβέρνηση δεν ανοίγει καμία βαλβίδα εκτόνωσης τόσο η ένταση της αναμενομένης κοινωνικής έκρηξης θα είναι τρομερή με απρόβλεπτες για τον τόπο συνέπειες...». Σε άλλο άρθρο μας (11-12 Δεκ. 2010), με τίτλο «η ατιμωρησία υπονομεύει την αξιοπιστία της χώρας μας» γράφουμε «κάτω από καθεστώς ατιμωρησίας, πώς περιμένουν να έλθουν επενδυτές, όταν ξέρουν ότι, πέραν της δαιδαλώδους γραφειοκρατίας, η διαφθορά ζει και βασιλεύει με φυσικό επακόλουθο την καταβολή μιζών κάτω από το τραπέζι;».
Οι εγκληματικές παραλείψεις και οι ύποπτες ανοχές μας έφθασαν στη σημερινή κατάντια. Σήμερα περιμένει ο τόπος απ’ αυτή την κυβέρνηση τη σωτηρία του. Επιβάλλεται, όσο ποτέ άλλοτε η στήριξή της. Ο κ. Κουβέλης, παρά τις κόκκινες γραμμές του πάντα χωρίς τον ξενοδόχο κ. Βενιζέλο που, δυστυχώς, καίτοι συνυπεύθυνος της κρίσης, δείχνει ότι δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί από το πνεύμα του παλαιοκομματισμού και της μικροκομματικής πολιτικής. Πολύ κρίμα για τον ίδιο αλλά πολύ περισσότερο, πρωτίστως, για τον τόπο, γιατί με τη στάση του Πόντιου Πιλάτου κλωνίζει την ευστάθεια της κυβέρνησης.
proinoslogos.gr